Gedetailleerde notities over antwerpen logo

Di Amore - Juwelier - Verlovingsringen - Diamanten - Trouwringen - Antwerpen
Hoveniersstraat 13/28, 2018 Antwerpen, Belgium
6C89+7G Antwerp, Belgium
https://diamore.be
+32 3 500 06 05


7 Ilse Over Halst Paul Hermans Opengereten land, leeggezogen akker, verwoeste aarde. Dit bezit nauwelijks zin meer om met een grassprieten te trekken. Maai ze de kop af, scheur doch, verbrand maar. Op het veld met ontlediging en betekenisloosheid komt hij op me toe, vanuit de bosrand, en knikt naar me. Sta rechtop, zegt deze, laat jouw ook niet onderspitten, wees. Recht jouw rug, sla gade wat daar gebeurt, loop niet straat, blijf. Mits jij zal, is daar niemand alsnog over voor het lied. Wees en rakel een kracht op welke ik in jouw gelegd heb. Raap een gevallenen op, verzamel een afvalligen, zij welke vanwege een oogst bestaan weggegaan en ook niet konden wachten op snellere tijden. Wees en wacht en werk en bid... Jan Welffens Eventjes de arbeid onderbreken teneinde aandacht te hebben wegens een processie tijdens de opening aangaande een Heilige Deur betreffende de De-Beste-Vrouwekathedraal in Antwerpen en wie weet in gedachten enige woorden tot God te focussen. GROOTSE AMBITIES, KLEINE REALISATIES Indien universiteitsprofessor in Duitsland valt mijzelf dit privilege ten deel om na iedere acht semesters één semester studieverlof te mogen nemen. Je hoef vervolgens nauwelijks wekelijkse lessen te melden en kan me thuis in studiewerk verdiepen. Opdat mijn inzichten fris zullen blijven en ik de stand met zaken in mijn wetenschapsgebied (godsdienstpedagogiek) kan blijven volgen, kan zijn zo een periode meer vervolgens welkom. Tot driemaal toe was ik zo een sabbatsmens. Hoe zal zoiets concreet in bestaan werk? Bert Roebben Theoloog en professor vanwege godsdienstpedagogiek met de Universiteit betreffende Dortmund Je tracht ons mix te ontdekken betreffende werk het nog moet afgehandeld geraken en over ruimte welke mag ontstaan wegens wat nieuws. En hier wringt gelijk weet dit schoentje. Een regelen bestaan groots, de realisaties blijken klein. Ongelooflijk op welke manier moeilijk het is voor een mens teneinde uit de dagelijkse sleur aangaande verplichtingen en afhandelingen te stappen en zich disfunctioneel in te laten betreffende wat ook niet moet. Erger alsnog: een sabbatsverlof zit vol demonen welke je over jezelf afhouden en je verlokken teneinde je te blijven verliezen in dagelijkse klussen. Na mijn verlof in 2007 schreef je hierover: Je had grote uitstippelen gemaakt, maar besefte weet snel het allerhande duistere krachten me daarin tegenwerkten. Grappend met ons collega kwam ik tot deze definitie aangaande het sabbatsverlof: te veel demonen, te weinig tijd, te prima wijn. Noodgedwongen moest ik mijn uitstippelen herzien en wederom leren luisteren tot mijzelf, naar mijn levensverhaal, mijn ziel, mijn talenten, mijn geheim. Je realiseer me meteen dat ik toentertijd kostbare tijd in de schoot geworpen kreeg om retour te keren tot een kern van mijn bestaan en weer ingeval water doorzichtig en doorlaatbaar te worden voor de bron van mijn bestaan.

Middelpunt-België werd overwoekerd door dit Kolenwoud. Alsnog continue zijn daar stukken bos over het oerwoud achtergebleven. Een Belgae joegen in het woud, maar kenden ook landbouw. Het gezin was het voornaamste in een cultuur. Tevens ontstond er ons soort aangaande standen. Het waren een adel, de geestelijken, de vrijen en de horigen. De Romeinen

16 THERE Kan zijn NO PLAN-ET B TERUGBLIK OP DE KLIMAATTOP IN PARIJS Els Verheyen Op 12 december, de dag waarna het Klimaatakkoord ondertekend werd, kleurde de Parijse Avenue een la Grande Armée rood. Gehuld in rooie kledingstukken vormden zo n deelnemers ons rode draad via Parijs, ingeval symbool wegens een rooie lijnen die zeker ook niet overschreden mogen worden, willen wij een klimaatramp verhelpen. Verder veel Antwerpse Broederlijk Segmenten-vrijwilligers tekenden present. Wat ons dag! 12 december werd aangekondigd wanneer een dag waarop de alternatieven dit laatste woord zullen beschikken over. Alternatieven die ons duurzaam leven voor ieder op deze planeet mogelijk behoren te vervaardigen. Tienduizenden personen lieten opmaken het de kracht betreffende de populatie onbegrensd kan zijn. En ja, er is ons klimaatakkoord. We kunnen ook niet anders dan blij zijn, verder weet zijn wij daar zeker nog niet. We moeten blijven werken met ons grondige systeemswitch. Een omwenteling in overwegen en handelen, waarbij dit klimaat ons (of misschien immers dé) grote parameter wordt. Jan Kint, Karel Malfliet, Els Verheyen, Jos Verheyen Daar klonk ons luid en geruime tijd applaus op 12 december toen de 195 aanwezige landen het Akkoord aangaande Parijs aannamen. Daarmee is dit allereerste wereldwijde klimaatakkoord ons feit. Historisch is het een belangrijke stap die wij mogen toejuichen. Tegelijkertijd is dit benodigd kritisch te blijven kijken naar een opvolging met het akkoord. Karel Malfliet was namens Ecokerk één met een waarnemers in Parijs. Dagelijks postte deze op een blog aangaande Ecokerk een verslag: Tezamen met honderdduizenden mensen over over een gehele aarde en geïnspireerd door Laudato Si, riepen een christelijke solidariteitsorganisaties en hun internationale netwerken regeringen op om op een klimaattop in Parijs de ethische dimensie te laten primeren, en de armste gemeenschappen welke dit meest van klimaatverandering te lijden beschikken over, in dit hart van het debat te posten. Betreffende welke meetstok in een hand behoren te we constateren dat de invulling betreffende het akkoord op een aantal cruciale punten tekortschiet. Een originele ervaring, getuigt Els Verheyen, medewerkster vanwege Broederlijk Delen in ons bisdom. Op uitnodiging over CIDSE, het netwerk aangaande christelijke vastenorganisaties, nam ze deel aan ons vijfdaagse conferentie in een rand over een VN-klimaattop. Dat klimaat en ontwikkelingssamenwerking hand in hand gaan, was vanwege ons alang langduriger duidelijk: de landen in het Zuiden bestaan immers de 1e slachtoffers aangaande klimaatopwarming.

3 Martha Hoffenkamp Wegens Iemand die STOPT De TREIN Alsnog? Met een Bisschoppensynode over dit Gezin namen ook twee parochiepriesters deel. Ze spraken een heel concrete taal, dicht bij het dagelijkse leven. In bestaan tussenkomst gebruikte één met hen ons treffende beeldspraak: die over een trein. Vaak lijkt ons leven, zei hij, op een trein die aan hoge snelheid door steden en dorpen raast. De trein rijdt doch via. We staren naar behalve. Wij opmaken straten, huizen, mensen aan ons voorbij vliegen. We vormen ons ons algemeen oordeel. Een pittoresk dorp, een aantrekkelijk landschap, ons bouwvallige wijk ofwel ons rijke omgeving zeggen wij vervolgens. De trein rijdt doch via. Wij laten een beelden verder met ons voorbij vliegen. Op ons veilige afstand. Doch nergens behouden wij halt. Nergens drukken we iemand de hand. Nergens slaan we ons praatje. Nergens beluisteren we iemand. Nergens blijven we stilstaan om een handje toe te steken. Zo gaat het in de Kerk, zei deze pastoor. We rijden maar via in leren en beleren, in uitstippelen en agenda s, maar bij iemand die ofwel wat blijven we stilstaan? Wegens iemand die stopt de trein nog? Verder een barmhartige Samaritaan was zeker gehaast (Lucas 10, 30-37). De route aangaande Jeruzalem naar Jericho was een momentje onherbergzaam of gevaarlijk wegens hem mits wegens anderen. Verder hij wilde met genoegen voor zonsondergang dikker worden in ons veilig verblijf. Net zoals een priester en de leviet kon deze doen alsof hij een overvallen reiziger niet Op 24 januari verzorgde de Grieks-orthodoxe parochie Maria Bekendmaking een centrale viering in de gebedsweek voor de eenheid onder een christenen in een Sint-Laurentiuskerk in Antwerpen. Metropoliet Athenagoras, orthodox aartsbisschop aangaande België, en de bisschop Johan Bonny gingen wegens betreffende tal van ambtsdragers uit een oecumene. zag. Deze had zijn rijdier alsnog een genoeg spoorslag mogen geven. Neen, dit allereerste verschil tussen hem en de anderen bestaat erin het hij zijn tocht onderbreekt en halt houdt. Deze stapt uit bestaan agenda.

Tijdens een tour verteld de gids dit ons en ander en verteld jouw ook precies als jouw mag gaan luisteren en kijken. Tevens is deze erheen wegens een protectie. Deze beseft namelijk daar waar je immers en niet kijk hier moet lopen. Praktisch als er ergens hoog water staat.

Janus heeft op cd s alle liedjes ogen die deze in een begrafenis verlangen is. Dit kost me handen vol moeite teneinde hem te overtuigen dat het songfestival weet voorbij kan zijn, doch deze wil alleen vanwege zijn Leonore toch minstens één lied zingen. Een afgeladen kerk houdt hoofdhaar asem in wanneer Janus tot vanwege stapt en tegen de urn Udo Jürgens Merci, Chérie begint te zingen buiten tevens doch de minste trilling in zijn stem. Je neem hem tussen de arm indien wij achter een lijkwagen met de dadelijk te strooien as lopen. Meteen heb ik meer tijd, mits ge wilt kom je zingen wegens de zieken, zodra ge dit op tijd afspreekt, zegt hij. Janus laat het nu aanvankelijk hier voor welke corbiaar lopen, zeg je, de rest kan later. We komen bij een strooiweide en terwijl een bediende de strooibus langzaam ledigt, roept Janus wegens het voltallige gezelschap: Zie nà zeker, zo n opgeruimd dame en d r schiet maar dat aangaande over! En vervolgens betreffende zijn vinger in de richting betreffende de wolken tegen God: Gij zijt ne verschrikkelijke regisseur! Ik troost hem en zeg: Allé jong, ze speelde toch in ons heel proper stuk! Dat kan zijn!, zegt hij instemmend. Ronald Sledsens Ronald Sledsens Jan Welffens geloof / kerk / mens / maatschappij Eerstvolgende keer: NEERKNIELEN Voor Lieden IN NOOD Relevant_maart_2_2016.indd 28 23/02/16 15:06

Na anderhalf uur bezit de groep een paar kilometer tussen een vloer gelopen en over alles geleerd over een Antwerpse Ruien – onder andere het overtollig drinkwater vlug via spuigaten weggevoerd kan worden: vandaar de uitdrukking 'een spuigaten uitlopen'.

Een Ruien met Antwerpen doorkruist alang sinds de Middeleeuwen een stad. In totaal vormen een Ruien 8 kilometer over de ondergrondse stadsgrachten in een plaats Antwerpen. Antwerpen kan zijn oorspronkelijk gebouwd op lage heuvels, waartussen drinkwater stroomde. Het mineraalwater werden wegens veel verschillende doeleinden behandeling. Jouw kunt denken aan handelen en verdediging vanwege een plaats maar verder voor lozing met afval en ingeval open riool.

Ja, daar stond je alleen ook over te gluren in het bijzonder daar eigenlijk doch gering gratis is. Graag volbracht. Iemand die weet loop jouw daar zelf over ons tijdje.

000 v.Chr. België wegens dit in het begin werden bewoond. Zo werden er gereedschap van jagers en sportvissers tot uw beschikking en tevens skeletten. Een allereerste mensen heette een jager-verzamelaars. Ze leefden met een jacht, Lees verder een visserij en dit verzamelen van voedsel. Dit was ongeveer een dagtaak. Verder moest daar vaak geraken verhuisd, omdat voedsel op een gegeven ogenblik gekomen opraakte.

Die tijd was één langgerekte zondag, met veel tijd om de Schepper te eren en met ons verleidelijke sofa om in straat te duiken, zodra je mezelf alweer eens tegenkwam... 3 Om me te wapenen anti een sabbatsdemonen met overmatig klussen enerzijds en intellectuele luiheid anderzijds trok je gedurende elk verlof een berg op, tot het klooster van een zusters clarissen in Kessel-Lo. Er was stilte, ruimte, géén het net. Kortom, er kon ik me concentreren op dit wezenlijke. Enige fijne collega s moedigden me aan me op mijn eigen project te focussen. Eenvoudigweg was het niet. Aan het eind van mijn sabbatical in maart 2011 schreef ik in dit besluit aangaande mijn nieuwe boek: De winter was lang en hard. Dit schrijven ging me ook niet iedere keer vanwege de bries. Een boek maken blijft hard labeur. Doch destijds een eerste zonnewarmte doorbrak, begon de specht te hameren in het bos en werd het me overduidelijk dat de voorjaarstijd in aantocht was. Voor mijzelf was het ons hoopvol signaal: in de stilte betreffende de winter had het boek langzaam kunnen rijpen, in gedachten en op papier. twee Op welke manier ons sabbatsverlof mij weer voorbedacht
weloverwogen vervaardigd wat werken kan zijn... Zo een dag van regelmaat op een berg kan zijn een zegen. Ik ben ons ochtendmens en voor mij gebeurt efficiënt typen s morgens tijdens vier uur aan een stuk via. Dan ben je aangaande een wereld straat. Je eet wat, maak naderhand een flinke wandeling, rust hetgeen en verzamel materiaal wegens de dag nadien. Teneinde 17 uur daal je wederom een berg af en houd me thuis dan alsnog een uurtje aan de gang betreffende de waan aangaande een dag (mails en administratie). De avond is helemaal sabbat: thuis plezier hebben bij dame en kids. Op welke manier komt het toch het een mens een sabbatsverlof benodigd bezit om zichzelf weer expres te worden betreffende de diepe waarde en betekenis betreffende arbeid (die ergens begint en ergens ophoudt)? Ik zoek de oplossing, dagelijks opnieuw en tracht sabbat in te bouwen in kleine ervaringen betreffende contemplatie en rust gedurende de dag ook aan een universiteit. Bij manier betreffende besluit geef je met genoegen dit gedicht mee. Je schreef het juiste ontstaan over mijn sabbatsverlof, toen ik vanuit mijn raam een zusters clarissen aan het werk zag en nadacht over een noodzakelijkheid betreffende geconcentreerdheid. De titel luidt Maaiende zusters vermanen hun broeders (14 september 2010). Zie bovenaan die pagina. 5. B. Roebben, De speelruimte met dit geloof. Getuigenis met ons theoloog, Leuven, Davidsfonds, 2009, p. 90 ( 2. B. Roebben, Scholen vanwege het leven. Kleine didactiek betreffende een hoop in zeven stappen, Leuven, Acco, 2011, p Relevant_maart_2_2016.indd 7 23/02/16 15:06

28 Dit VOORVAL UIT Dit LEVEN GEGREPEN DE Verschrikkelijke REGISSEUR Op lieden die iedere keer eenvoudig zichzelf bestaan ben ik volstrekt jaloers. 2ëntachtig jaar oude Janus bijvoorbeeld die alles in ons hoger verband tegenkomt. Op oudjaar ging Leonore anti tienen op terwijl Janus nog tv keek en anti halftwaalf hoofdhaar warme chocola bracht. Maar ze reageerde ook niet. Je begon aan hoofdhaar te schudden doch d r kwam geen asem verdere uit, zegt hij enigszins waterachtig, terwijl deze stoemp met chipolata eet en ik aangeschoven ben in een betegelde achterkeuken. Ik dacht, welke oplopen ze op deze plaats betreffende een normale ambulance niet behalve, ze weegt honderd en vervolgens langs die smalle trap, uiteraard ik bel een pompiers en juist op dit ogenblik gekomen het ze boven op die leer tot buiten kwam, deze laat mes en vork blijven en tekent met allebei de handen de boog over het uitspansel in een lucht, in heel Hoboken tegelijk vuurwerk. Man, dat was zo opgeruimd en allemaal wegens ons Leonore. Dat was wegens nieuwjaar, pa!, zegt de dochter, maar ze overtuigt hem niet. Over Leonore wil deze verder kwijt het ze hem heel hoofdhaar leven zijn goesting bezit laten verrichten en bestaan eigen bezit laten bestaan. En Leonore is lang niet een enige dame in Hoboken welke weet dat hij dat tevens geweest kan zijn.

Bewaar mijn naam, e-mailadres en krijg meer info site in die browser vanwege een volgende keer wanneer ik een reactie plaats.

Daar een temperatuur het gehele jaar zowat dit zelfde kan zijn komen er unieke spinnen soorten voor. Tijdens een tocht konden wij een paar spinnen en hun huizen aanschouwen. Tevens zagen we ons aantal keren een rat voorbij rennen. Eentje was tevens rustig wegens ons lopen en wees ons een straat.